Poprawa i cementowanie rodzinnych relacji
Przez kilkanaście miesięcy próbowaliśmy pokazać kilkudziesięciu rodzinom z regionu, że można żyć aktywnie, godnie mierząc się z problemami, które niesie ze sobą życie.
Codzienna praca Banku Żywności to nie tylko pomoc żywnościowa i ratowanie jedzenia przed zmarnowaniem, ale także wspieranie innowacyjności, aktywizacja zawodowa i społeczna. Dlatego po raz kolejny realizowaliśmy projekty, wspierające rodziny z regionu. Tym razem wsparciem objęliśmy mieszkańców Gminy Ruciane-Nida (projekt „Rodzina to siła”), Dobrego Miasta („Być razem”), Gminy Piecki („Rodzina to podstawa”) oraz Gminy Ostróda („Być rodziną”). W każdym z projektów wzięły udział 42 osoby, łącznie 47 rodzin.
– Głównym zadaniem projektów była aktywizacja społeczna osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Chcieliśmy pokazać im, że można żyć inaczej, a rodzina, to wartość, o którą trzeba dbać, którą trzeba pielęgnować nawet w przypadku, gdy nie ma się dużych środków finansowych. Wystarczy kreatywność i chęć – mówi Karolina Michniewicz-Szczepańska, koordynatorka projektów z Banku Żywności w Olsztynie.
W praktyce przez kilkanaście miesięcy (marzec 2020-wrzesień 2021) realizacji projektów ich uczestnicy mogli liczyć na indywidualne wsparcie coacha, pedagoga, psychologa, trenera umiejętności społecznych, a ci, którzy wyrazili chęć, mogli nawet skorzystać z porad dietetyka, usług fryzjera i kosmetyczki. Zmiana miała zajść nie tylko w sposobie myślenia, ale i wyglądzie!
Zmiany w myśleniu wykuwa się także podczas spotkań grupowych, takich jak zajęcia w szkole dla rodziców, udział w warsztatach z podnoszenia jakości życia, z artystycznych metod wspólnego spędzania czasu wolnego, czy zajęć kulturalno-sportowych. Uczestnicy projektów pływali po jeziorach w Ostródzie, Rucianym-Nidzie czy Śniardwach, odwiedzali parki rozrywki, papugarnię, kina. Zwieńczeniem projektów były wyjazdy rodzinne. Dla niektórych była to rzadka okazja opuszczenia miejsc swojego zamieszkania.
– Uważam, że bardzo mocno poprawiły się relacje w rodzinach, rodzice nauczyli się słuchać potrzeb swoich dzieci, a nie narzucać swoje zdanie. Zmieniły się kobiety, nie tylko wizerunkowo, część z nich poszła do pracy. Potrafiły znaleźć zajęcie w gminach, gdzie naprawdę trudno o pracę – podsumowuje Karolina Michniewicz-Szczepańska.
Koordynacja czterech projektów o takiej skali trudności, wymaga nie tylko dużych pokładów energii, bo na co dzień trzeba borykać się z najprzeróżniejszymi problemami.
– W pracy z taką grupą trzeba mieć przede wszystkim wrażliwość i otwartość na drugiego człowieka oraz umieć go słuchać – mówi koordynatorka projektów. – Ważne jest także niebranie odpowiedzialności za drugiego człowieka i jego wybory. Możemy podpowiedzieć ścieżkę działania, ale to on musi podjąć decyzję i mierzyć się z jej konsekwencjami.
Karolina Michniewicz-Szczepańska (druga z prawej) podczas jednego z wyjazdów z uczestnikami projektu.
Oprócz oczywistych efektów projektu, kiedy rodzina staje się sobie bliższa, co dało Karolinie Michniewicz-Szczepańskiej najwięcej radości?: – Pracowałam z niepełnosprawnymi intelektualnie i ruchowo i to było niesamowite doświadczenie. Osoby te nauczyły mnie radości z małych rzeczy, pokazały, że potrafią się cieszyć z drobnego elementu życia, kiedy pokonują jakąś barierę lub uda się im wykonać zadanie. W takich chwilach człowiek uświadamia sobie, że gonitwa za pieniędzmi, karierą, nie jest ważna. Ważne jest cieszenie się tym, co niesie dzień. Cieszę się również, że udało się nam pokazać, że niepełnosprawni nie muszą siedzieć w domu, mogą iść do kina, na basen, do planetarium, do muzeum. Wózek inwalidzki czy problemy z chodzeniem nie oznaczają braku możliwości aktywnego życia wśród innych ludzi.
W realizacji projektów wsparli nas także: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Pieckach, Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Rucianym – Nidzie, Fundacja Niepełnosprawnych Sanus z Ostródy i Polskie Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych w Dobrym Mieście
